Met genoegen stuur ik u hierbij de eerste Nieuwsbrief van de recent opgerichte Stichting Erfgoed Prinses Marianne, de welbekende prinses die zo’n mooie rol heeft gespeeld in de geschiedenis van Voorburg, maar zeker ook in die van Polen. In de Nieuwsbrief wordt iets verteld over de doelstellingen van de Stichting en de komende activiteiten, waaronder het inventariseren van Mariannes erfgoed, het transcriberen van haar brieven, het maken van een documentaire en een nieuwe biografie en bovenal het versterken van de contacten met Kamieniec Ząbkowicki, waar Mariannes Paleis zo fraai wordt gerestaureerd. Al die activiteiten kosten uiteraard veel geld vandaar dat wij hopen op veel donateurs.  

Met hartelijke groet,

namens de Stichting Erfgoed Prinses Marianne,

Kees van der Leer, secretaris 

secretariaat@erfgoedprinsesmarianne.nl

www.erfgoedprinsesmarianne.nl

 Nieuwsbrief nummer 1, voorjaar 2021

 Stichting Erfgoed Prinses Marianne veelbelovend van start

In augustus 2020 is Stichting Erfgoed Prinses Marianne opgericht. Het doel van de Stichting is het verzamelen, bewaren en verspreiden van kennis omtrent het leven en het erfgoed van Prinses Marianne der Nederlanden (1810-1883). In de media is hieraan verheugend veel aandacht besteed. In deze Nieuwsbrief vertellen wij over wie zij was, wat de nieuwe Stichting van plan is en dat we u graag als donateur welkom willen heten. 

Prinses Marianne in 1847 door Koelman geschilderd te Rome

In de geschiedschrijving staat Prinses Marianne te boek als ‘het zwarte schaap van Oranje’ dat men maar beter kan doodzwijgen, vanwege haar onconventionele levenswandel. Zo woonde zij ongehuwd samen met haar secretaris en zij wilde, tegen de heersende opvattingen in, hun buitenechtelijke zoon zelf opvoeden. Dat beeld van het zwarte schaap wordt tegenwoordig alom als niet terecht gezien. Steeds meer blijkt dat deze dochter van Koning Willem I een bijzondere vrouw en moeder was met levensopvattingen waarmee zij haar tijd ver vooruit was. Met name haar kunstzinnigheid, het beheren van een grote collectie schilderijen en haar voor het publiek toegankelijke museum in Reinhartshausen, waren opmerkelijke kwaliteiten, naast haar grote maatschappelijke betrokkenheid en liefdadigheid. Zij reisde veel tussen haar bezittingen in Voorburg, Rome, Camenz (Polen) en Reinhartshausen (Duitsland).